Een dag in Dalkey

Sinds mijn laatste weken hier zijn aangebroken probeer ik nog zoveel mogelijk te zien en te doen in Ierland. Een van de plaatsen waar ik nog graag heen wilde was Dalkey. Een stad ter zuiden van Dublin.

Afgelopen vrijdag moest ik weer verhuizen naar een ander appartement, maar dat betekent ook dat ik weer nieuwe mensen leer kennen. Gelukkig klikt het erg met mijn nieuwe huisgenoten, dus besloten we om samen naar Dalkey te gaan. Het plaatsje ligt op 30 minuten met de trein van Dublin af en de treinrit geeft je alvast een voorproefje van wat je te wachten staat in Dalkey. Namelijk zee met uitzicht op Dublin en Dun Laoghaire.

Eenmaal aangekomen in Dalkey wisten we niet zo goed wat we moesten doen, het was tenslotte de eerste keer voor ons allemaal dat we hier waren. Ik wist alleen dat Killiney Hill Park tussen Dalkey en Killiney lag. Op een boord bij het treinstation stond aangegeven dat Dalkey een erfgoedcentrum is en dat er zes kastelen in een straat zouden staan. Wij werden hier nieuwsgierig van en besloten om in het centrum wat te eten te halen, dat op te eten op de top van Killiney Hill en dan het centrum in te gaan. Zoals verwacht, ging dit niet als gepland.

Stap 1 hadden we afgerond: het kopen van een sandwich (heerlijk met kip-pesto, altijd goed). Stap 2 werd al wat moeilijker. Mijn huisgenoot had Google Maps erbij gepakt, zodat we wisten waar we heen moesten. Dit ging nog vrij soepel, maar we kwamen uit bij de onderkant van een paar kliffen, maar we moesten op die kliffen zien te komen. We zagen dat er een pad was in het gras en voor ons ging een stel die kant op, dus wij volgden hen. Echter kwamen we niet heel ver. Het pad eindigde namelijk aan de rand van zo’n klif, maar daar waren een aantal mannen aan het abseilen dus besloten wij om hen maar te vragen waar we heen moesten. Zij vertelden ons dat er een pad naar boven liep dat makkelijk te doen was, er zouden maar een paar stenen zijn die een beetje tricky waren. Prima, doen we!

Het pad leidde ons over een heel smal paadje dat dwars door de struiken ging. Wij vonden dit bijzonder, maar we moesten toch naar boven. Deze ‘makkelijke’ wandeling veranderde niet veel later in een hele klim. Flinke stenen lagen ons in de weg en die moesten we opklimmen om boven te komen, maar natuurlijk niet zonder een aardige hoeveelheid modder waar je lekker in weg kon glijden. Hoewel ik dol ben op een beetje avontuur, werd ik hier niet heel vrolijk van. Zeker omdat ik mijn wandelschoenen niet had aangetrokken en mijn gewone gympen amper grip hebben. Gelukkig kwamen we zonder kleerscheuren boven aan, maar daar bevond zich voor mij een nieuwe uitdaging. We moesten een muurtje over om op het pad te komen dat over de kliffen liep. Eerlijk toegegeven, ik ben niet sterk genoeg om mijzelf op zo’n muurtje te hijsen (een muurtje dat net iets kleiner was als ikzelf, dus zo’n 1.55mtr). De stenen om het muurtje heen hadden geen gaten en waren te glad om mezelf op af te zetten. Ik zat vast. Voor een goede seconde sloeg de paniek even in, maar gelukkig was de vriend van mijn huis genoot bereid om mij omhoog te tillen. Dus stopte ik mijn camera in mijn tas, greep met een hand de rand van het muurtje vast en werd vervolgens omhooggetrokken. Ik wist een been op het muurtje te leggen en mezelf op die manier op het pad te krijgen. Het had er vast heel charmant uitgezien.

Dit kleine, enigszins gevaarlijke, avontuur had ons wel een prachtig uitzicht opgeleverd en het pad op de top van de klif was veel makkelijker te bewandelen. Zo zetten wij onze weg voort, maar niet zonder erachter te komen dat iets verderop een trap naar beneden liep. Dat was waarschijnlijk de weg die de abseiler bedoelde en niet de weg die wij hadden afgelegd…..

De weg leidde ons over de heuvel, langs mooie stranden en een prachtig uitzicht op de zee. Vanaf de top van de heuvel konden we zelfs onze accommodatie in Dublin zien. We vonden een plekje op de kliffen waar we rustig onze sandwich konden opeten. Stap 2 was geslaagd! Hier namen we rustig te tijd om te genieten van onze sandwich, van het weer en van het prachtige uitzicht.

Toen we weer terug waren in het centrum van Dalkey besloten we om opzoek te gaan naar die zes kastelen die in een straat zouden staan. Het werd ons duidelijk dat er van die zes kastelen, er nog maar één over is. Enigszins teleurgesteld liepen we door naar de haven. Vanaf daar heb je uitzicht op Dalkey Island of Deilg Inis, Doorneiland. In de haven zelf waren veel mensen aan het zwemmen, het was dan ook een enorm warme dag.

Ik ben blij dat ik naar Dalkey ben gegaan. Het is een ontzettend leuke stad, waar je ook prima op het terras een ijsje kan eten of een biertje kan drinken. Eigenlijk heb je meer het gevoel dat je in Zuid-Frankrijk zit in plaats van in Ierland.