Het Torture museum van Brugge

Als ik aan Brugge denk dan denk ik aan pittoreske huisjes, een gezellige sfeer en aan warme wafels. Brugge heeft precies dat; er zijn volle terrasjes, unieke winkels, wafels in overvloed en het is er gezellig druk. Waar ik absoluut niet aan denk is het foltermuseum dat haarfijn uitlegt welke martelmethodes er zijn gebruikt en hoe dat er dan uitziet.

Torture museum in Brugge

Het foltermuseum is op het eerste oog niet goed zichtbaar. Er staat niet met koeienletters ‘Torture museum’ geschreven op de gevel, het museum staat niet eens boven de grond. Mijn vriend en ik waren aan het rondlopen door Brugge toen we praktisch gezien tegen een schavot met beul aanliepen. Dat, en een pijl naar beneden, waren de aanwijzingen dat er een foltermuseum onder aanwezig was. Ik werd nieuwsgierig. Een foltermuseum is niet je alledaagse bezigheid, maar het geeft wel een interessant kijkje op hoe mensen vroeger omgingen met elkaar. Daarnaast vond ik het museum een goede inspiratiebron voor het boek waar ik mee bezig ben. Dus besloten we om onze folterkennis te vergroten.

We werden begroet door klassieke muziek die mijn vader vroeger op de zondagochtend draaide tijdens het ontbijt. Mijn associatie met deze muziek was absoluut het tegenovergestelde van de locatie waarin het nu werd gespeeld. Het kostte ons €9 om het hele museum te zien. Het was niet groot, maar wel interessant. De foltermanieren werden onder andere weergegeven door middel van tekeningen. Een van de tekeningen liet zien hoe een mens gespiest kon worden; een paal met een scherpe punt werd door je anus naar binnen gebracht, vervolgens kwam deze paal er via de mond weer uit. Bij deze methode werd er wel goed uitgekeken dat er geen vitale organen werden geraakt, zo gebeurde het dus dat mensen soms dagenlang aan de paal vastzaten voordat ze stierven. De methode zelf is al cru, de mensen die dit hebben meegemaakt hebben zoveel pijn gehad. Maar hoe zit het met de mensen die dit hebben bedacht? Hoe mentaal ziek waren zij om dit soort folteringen te bedenken? Het kan haast niet anders dan dat zij een steekje los hadden.

De methode waarin een levende rat zich een weg naar binnen graaft

Gelukkig waren er ook minder erge manieren van folteren. Dan moet je meer denken aan de vernederingen die mensen moesten ondergaan en dan met name de vrouwen. Het was namelijk zo dat de mannen de grootste kans hadden op foltering, vrouwen werden eigenlijk nooit gemarteld. Zij werden vernederd door middel van een vernederingsmasker of door middel van een zware, lange vlecht van hooi. Vrouwen moesten dit dragen als zij een te korte rok hadden gedragen of als zij een te diepe decolleté hadden. Een kuisheidsgordel werd ook gezien als een foltermethode, omdat er infecties konden ontstaan.

Alle andere, meer bekendere methodes, werden door middel van wassen poppen laten zien. Zo zat er een pop in een tobbe waar kokend heet water in zat (levend gekookt worden), was er een pop met een rat aan zich gekooid (de rat graaft zicht een weg naar binnen) en er waren twee vrouwelijke poppen die aan elkaar vast zaten (vrede sluiten na een ruzie). Daarnaast zijn er ook nog andere foltermiddelen te zien, denk aan de stoel met spiesen of de ijzeren stier waarin mensen werden gefolterd.

Twee ruziënde vrouwen die vrede moeten sluiten

Het museum laat je nadenken over wat mensen vroeger werden aangedaan en het herinnert je dat er in sommige landen nog steeds gemarteld wordt. Het is bijzonder om te weten dat al deze methodes vroeger zijn bedacht en dat ze het goed vonden dat die methodes werden gebruikt. Ik vind het niet meer dan normaal dat deze foltermethodes niet meer bestaan en ik vind het me moeilijk voor te stellen hoe het voor de mensen moet zijn die nog wel martelingen ondergaan. Ik ben alleen maar blij dat ik niet in die tijd leefde.