Mountainbiken en grondonderzoek

Jawel ik heb weer eens wat nieuws gedaan. Ik heb niet gewoon gewandeld door de bossen of duinen, ik ben niet met de auto langs het strand gereden, ik heb gemountainbiket!

Met goede moed door de duinen aan het moutainbiken

Mountainbiken is dus een activiteit die ik niet zou bedenken. Heuvels op en af, de duinen opklimmen met een fiets, überhaupt fietsen. Ik ben misschien een Nederlander, maar fietsen vind ik echt vreselijk. Ja het is makkelijk, het brengt je sneller van A naar B dan wanneer je gaat lopen en aangezien ik nog geen rijbewijs heb, moet ik wel fietsen. Om nou vrijwillig te gaan fietsen op vakantie, nee dat doe ik dus niet. Maar mountainbiken, dat is natuurlijk hele andere koek…

Ik hou ervan om nieuwe dingen uit te proberen en toen er werd gezegd dat er gemountainbiket zou worden kon ik haast geen nee zeggen. Je zit weliswaar op een fiets, maar toch is het heel anders. Je moet veel meer controle houden over je fiets, je moet vertrouwen hebben in jezelf en je moet vooral durven. Twee dingen van deze lijst kon ik al afstrepen. Ik had niet enorm veel vertrouwen in mezelf en ik vond het ook behoorlijk spannend. Eerlijk is eerlijk, ik ken mezelf en mijn fietskunsten, ik had er dus alle reden toe om te twijfelen aan mijn mountainbikekunsten en toch ging ik het doen. Ik stapte uit mijn comfortzone en ik ging fietsen. Mijn vriend en ik hadden mountainbikes gehuurd van een van de vele verhuurbedrijven in Schoorl en zo begon ons avontuur.

Het begon nog rustig, een smal paadje door het bos leidde ons al gauw naar de duinen. Het was een prachtige omgeving. Zoals iedereen weet bestaan duinen uit los zand en de mountainbikepaden bestaan dus ook uit los zand. Ik heb inmiddels een haat-liefdeverhouding gecreëerd met dit losse zand. Prima voor op het strand, niet leuk om doorheen te moeten fietsen. Mul zand betekent namelijk dat je vertrouwen moet hebben in jezelf en dat je moet durven. Niet remmen dus. Je kunt het vergelijken met sneeuw. Remmen in een berg sneeuw, dat gaat mis. Ik moest nog even vertrouwen krijgen in mezelf en in de fiets en dus zat ik enigszins krampachtig op de mountainbike. Tip tussendoor; ontspan op de fiets, dat maakt het allemaal een stuk gemakkelijker. Gelukkig lagen er houten latjes op een groot deel van het mulle zand, zodat je daar enigszins grip had. Zeker op de momenten dat je steil naar boven ging was dat erg prettig.

De eerste klim van de route was meteen een flink stuk omhoog; de duin op. Het was een stevige klim, maar we waren pas net begonnen dus mijn benen hadden nog aardig wat kracht. Eerlijk toegegeven ik kwam niet boven zonder te lopen, maar ik kwam tot de helft! Ongeveer meteen daarna veranderde de houten latjes in los zand. Bergen zand waar veel mensen doorheen hebben gemountainbiket. Zand dat ik van heel dichtbij heb onderzocht. Jawel beste mensen, ik heb grondonderzoek gedaan. Die zandkorrels waren gewoon te mooi om te missen...

Lachen als een boer met kiespijn na de val

Eerlijk is eerlijk, ik was blij toen ik dat verrekte losse zand kon inruilen voor de stevige ondergrond van het bos. Zand dat vastzit aan de bodem, daar kan ik wat mee. Het fietsen werd een stukje makkelijker, maar daar zorgden de bomen voor een nieuwe uitdaging. Boomwortels die uit het zand steken, uitdagendere afdalingen en gevaarlijke drops. Het voordeel van een mountainbike is dat deze dikkere banden heeft dan een gewone stadsfiets en daardoor blijf je niet haken achter de boomwortels. Op de routes stonden er ook borden met een rood uitroepteken en groene borden met vink. Deze borden toonden dat er een gevaarlijke afdaling of drop aan zat te komen, maar de groene vink zou een makkelijkere en veiligere optie zijn. Beginners, zoals ik, kunnen dus beter kiezen voor de groene vink.

De route die we aflegden, die overigens de enige is in heel Schoorl, is 15 kilometer lang. Toen we op ongeveer 3/4 van de route waren, werd het zwaar. Heel zwaar. Mijn benen waren moe, mijn knie was gevoelig en mijn handen deden zeer van het knijpen in het stuur. Bovendien moesten we een hele steile klim naar boven afleggen. Nu ben ik niet van het opgeven en dus begon ik met goede moed aan deze klim. Halverwege viel ik stil, dan maar een stukje lopen. Toen het weer wat vlakker werd stapte ik weer op en ging ik door. Verder naar boven. Nog meer klimmen. Ik redde het niet en stapte af. Dan maar met de fiets aan de hand naar boven klimmen. Zwaar hijgend kwamen mijn vriend en ik boven aan, voldaan keken we elkaar aan. Het voordeel van naar hoog gaan is dat je ook weer naar beneden moet. Je plakt je kont op het zadel vast, houdt je remmen losjes in en racet naar beneden. Lekker makkelijk. Je hoeft niets te doen, behalve remmen dan.