Opzoek naar een wc in Parijs

Parijs is een stad vol met chaos, Fransen die weigeren Engels te praten en toeristen. Althans dat is wat ik veel heb gehoord.

Het Louvre museum

Ja, Parijs is absoluut een chaotische stad. Fietsers, motoren, auto’s, wandelaars en de steppende mensen; laten we zeggen de steppers, gaan allemaal door elkaar heen. Als je niet uitkijkt waar je loopt, wordt je door een van hen aangereden. Gelukkig weten de Parijzenaren goed waar hun claxon zit en ze laten ons graag weten dat ze er een hebben.

Tegen al mijn verwachtingen in werden wij overal in het Engels aangesproken. Dit verbaasde mij nogal, omdat ik van mijn Franse huisgenoten in Dublin had gehoord dat Parijzenaren dat juist erg lastig vonden. Uiteraard was het erg prettig dat zij Engels spraken, aangezien mijn Frans niet erg sterk is.

Het klopt helemaal dat Parijs een stad is vol toeristen. Overal hoorde ik Nederlands, Spaans of Engels, maar aan het eind van de dag waren mijn zus en ik zelf uiteraard ook toeristen. Ook wij wilden de Eiffeltoren, Arc de Triomph, Champs Élysées en het Louvre zien. Wij wilden ook even onze mening geven over deze grootste wereldstad. Wij wilden ook genieten van een Frans restaurantje met uitzicht op de Notre Dame en wat wij ook vooral wilden, was een bezoekje brengen aan de wc.

We liepen op Rue de Rivoli, een ellendig lange winkelstraat die richting de Champs “Élysées loopt, toen we voelden dat we allebei even een bezoekje aan een toilet moesten brengen. Dat was me een uitdaging! In eerste instantie probeerden we het bij een boekenwinkel die ook een cafeetje had. De boekenwinkel, die overigens alleen maar Engelse boeken heeft, is een grote winkel die veel Young Adult boeken heeft. Voor mensen als mijn zus en ik met YA als favoriete genre, is deze boekenwinkel absoluut een bezoekje waard. Tenzij je naar de wc moet. Niet dat ze geen wc hadden, in tegendeel, maar die is alleen beschikbaar voor cafébezoekers en daar kwamen wij niet voor.

Eifeltoren

Met een volle blaas zetten wij onze zoektocht door. Uiteindelijk zagen we een museum naast de Champs Élysées, die moesten haast wel een wc hebben! Ik besloot het aan de bewaking te vragen die daar bij de deur stond.

’Nee wij hebben geen wc. Beneden bij de metro, daar kun je terecht.’

Zo gezegd, zo gedaan. Om te voorkomen dat we alsnog moesten zoeken naar een wc in de metro, vroeg ik het daar ook meteen. De wc hier was kapot, we werden naar boven gestuurd, want daar hebben ze wél een wc. Dus wij liepen inderdaad weer bij hetzelfde museum naar binnen om naar de wc te gaan. Gelukkig stond er een andere bewaker bij de deur die ons de weg wees naar de wc.

Na een uur konden wij eindelijk onze blaas legen om daarna te kunnen genieten van de chaos op de Champs Élysées.