Terug in de tijd in Kilmainham Gaol

Op een klein kwartiertje met de bus van het centrum van Dublin af ligt Kilmainham Gaol. Een gevangenis die opende in 1796 en pas weer sloot in 1924. Deze gevangenis staat bekent om zijn vele bekende Ierse opstandelingen die hier hebben vastgezeten…. en zijn gestorven.

Ik moet toegeven, als het gaat om geschiedenis ben ik een aardige nerd. Ik hou van de verhalen die de geschiedenis met zich mee draagt en ik hou van het mysterie van de geschiedenis die we nog niet kennen. De verborgen verhalen. Toen ik erachter kwam dat er een behoorlijk oude gevangenis in Dublin zit, werd ik blij, heel blij. Uiteraard wilde ik graag een kijkje nemen en gelukkig wilde mijn ouders dat ook.

Dus daar zaten we dan, in een zaal die ooit diende als rechtbank. Een bezoek aan de gevangenis ging met een gids, anders kon je te gemakkelijk verdwalen. Logisch wel, zeker met de gedachte erachter dat je niet wilde dat mensen ontsnapten uit een gevangenis. De gids vertelde ons dat in deze gevangenis, toen genaamd ‘New Gaol’, iedereen van alle leeftijden vast hield. De jongste die hier ooit heeft vastgezeten was een jongetje van 3 jaar. Hij had gebedeld en dat was strafbaar, dus werd hij opgepakt en vastgezet. Wie tenslotte de wet kon overtreden, kon ook de consequenties inzien…

De cellen waren klein en werden bezet door meer dan vijf mensen, de rest sliep op de gang. Je moet namelijk weten dat de gevangenis overvol was. Niet met een tiental mensen, maar met een ongeveer duizend man teveel. Vol dus en het werd alleen maar voller. Ten tijde van de Great Famine wilde men graag opgepakt worden, dan kreeg je eten en zat je er droog en ‘warm’ bij.

Hoewel ik geschiedenis interessant vind, vind ik het ook altijd een rare realisatie dat honderden jaren geleden mensen dezelfde gangen hebben bewandeld als ik nu. Ik vind het bijzonder dat ik op dezelfde plek kan staan waar mensen vroeger zijn gestorven, door een ziekte of door een kogel.

Hoe verder we de gevangenis inliepen, hoe later de geschiedenis werd. We kwamen aan bij de cellen van de leiders van de Paasopstand (de opstand van de Ieren tegen de Britten) van 1916. Er werd ons verteld dat Charles Stewart Parnell hier ook gevangen zat. Hij was een Ierse politicus die ook voor de Ierse onafhankelijkheid was. Hij had hier een grote cel, laten we het eigenlijk maar gewoon een kamer noemen, waar hij ‘gevangen’ zat. In deze kamer had hij zijn eigen meubels en blijkbaar had hij zelfs een kantoor in de kamer naast de zijne. Hij mocht politici ontvangen en was vrij om een wandeling te maken naar Phoenix Park. Het grappige is, zijn voorstanders dachten dat hij wel écht gevangen was dus werd hij enorm populair. Zo populair dat hij later verkozen werd in het Brits Lagerhuis.

Hij was een van de vele bekende Ierse strijders die vastzaten in Kilmainham Gaol, maar in tegenstelling tot Parnell zijn de meeste van deze strijders geëxecuteerd op de binnenplaats van de gevangenis. Zo is James Connolly, een leider van de Paasopstand, zittend in een stoel geëxecuteerd. Zittend, omdat zijn verwondingen, die overigens eerst waren verzorgd in Dublin Castle, nog niet geheeld waren. Hij had hierdoor niet de kracht om te staan.

Vandaag de dag eert Ierland deze mannen nog steeds. Zo zijn er vele straten naar hen vernoemd. Denk bijvoorbeeld aan Parnell Square & Pearse Street (naar Pádraig Pearse, de hoogste leider van de Paasopstand).