Zon, zee, geschiedenis

Een vriendin van mij en ik hadden vorige maand besloten dat we hard toe waren aan vakantie. Als het even kon wilden we naar de zon. Bruinbakken en genieten.

Vorige week was het zover. Wij zochten de zon op in het heerlijk warme, prachtig mooie Malaga.

Alcazaba

Malaga is een heus paradijs. Het ligt in het zonovergoten zuiden van Spanje, het heeft strand, het heeft cultuur en het heeft geschiedenis. 3 aspecten waar je mij heel blij mee maakt. In Malaga staat het Alcazaba, dit is het Moorse fort dat in de Hammudidendynastie is gebouwd. Dat wil zeggen dat het fort er als sinds de 9e eeuw staat! Tegenwoordig is het voormalige fort opengesteld voor het publiek en ik zeg je; als je ooit in Malaga bent, sla dit niet over!

Het Alcazaba staat op een groot plein waar veel toeristische winkeltjes aanzitten en waar de terrasjes vaak vol zitten. Kortom, het is er druk. Je zou denken dat het Alcazaba dan ook druk is, maar in mijn geval was dat niet zo. Al zou dat ook kunnen komen doordat het fort zo groot is, dat je de mensen niet eens terugziet. Misschien komt dat wel doordat iedereen is verdwaald. Je moet namelijk weten dat je geen kaart krijgt van het fort en dat er ook nergens plattegronden aanwezig zijn.

Zodra je het fort binnenstapt heb je niet meer het idee dat je je in Zuid-Spanje bevindt, maar dat je ergens in Arabië bent aanbelandt. De tuinen staan vol met mandarijnenbomen, cactussen en palmbomen. De straat is betegeld met allemaal kleine tegels, met een kleine gleuf in het midden, zodat het regenwater het fort uit kan. Aan de architectuur van het gebouw herken je de Arabische invloeden. De doorgangen zijn poorten met bogen, met details erin verwerkt. Plafonds zijn rijkversierd met stenen en kleine tekeningen op de muren. Ik kreeg het gevoel dat ik door de Fata Morgana in de Efteling liep, ik miste alleen nog de muziek.

De voorkant van het fort was nog duidelijk. Er was een routering die duidelijk aangaf welke kant je op moest, het kon gewoon niet misgaan. Totdat je aan de achterkant kwam. Muren stonden tegenover elkaar, je liep in rondjes die steeds groter werden, waardoor je nog steeds niet wist waar je was. Aan die kant is een plein, omgeven door meerdere patio's. Bij een daarvan is een plattegrond aanwezig, maar ook daar word je niks wijzer van. Je weet gewoon nog steeds niet waar je bent of waar je heen moet. Dus wij liepen gewoon ergens naar binnen en daar stond een maquette. Het zag er precies zo uit als het voelde, overzichtelijk en duidelijk aan de voorkant en een grote chaos aan de achterkant. Ik kreeg een beetje het ‘business upfront, party in the back’ idee. Gelukkig hadden we het getroffen, want in die kamer was een gids net haar verhaal aan het afronden, wat betekenden dat ze gingen vertrekken. We zagen een uitweg! Eventjes volgden we haar, totdat we weer wisten waar we waren.

Toen we eenmaal het hele fort hadden gezien, leek het toch alsof er nog veel meer was. Alsof het nog groter was, nog imposanter. Dat was maar schijn, na ongeveer 2,5 uur te hebben rondgedwaald in het fort, hadden we toch echt alles gezien.